Kora wierzby białej stosowana jest od wieków jako środek przeciwgorączkowy i przeciwbólowy. W roku 1929 młody francuski farmaceuta Pierre-Joseph Leroux przy użyciu tego samego odczynnika, który umożliwia otrzymanie chininy z kory chinowca uzyskał kryształy białej substancji. Była to mieszanina wielu związków zawierająca m.in. salicynę, czyli substancję chemicznie spokrewnioną z kwasem acetylosalicylowym ? najpopularniejszym lekiem przeciwbólowym…
Wierzba biała to drzewo osiągające do 20 – 30m wysokości. W Europie można ją powszechnie spotkać w miejscach wilgotnych, np. w pobliżu zbiorników wodnych. Lecznicze właściwości wierzby znane były w Chinach od setek tysięcy lat, natomiast w Europie dopiero w wieku XVIII przekonano się o przeciwbólowym i przeciwgorączkowym działaniu tej rośliny. Osadnicy europejscy zabrali ze sobą sadzonki wierzby do Ameryki Północnej, gdzie stwierdzili, że indiańskie plemiona stosowały już miejscowe gatunki wierzby do łagodzenia bólu i obniżania gorączki. Wszystkie części wierzby białej zawierają salicynę, lecz największe jej ilości występują w korze, zbieranej w okresie wczesnej wiosny z 2-5 letnich drzew. Wierzba biała, czyli Salix alba, to najczęściej wykorzystywany w celach leczniczych gatunek z tego rodzaju, ale także inne gatunki, takie jak: wierzba purpurowa (Salix purpurea), wierzba fioletowa (Salix daphnoides) i wierzba krucha (Salix fragilis) również zawierają salicynę.
Wierzba biała – właściwości
Salicyna, pochodząca z wierzby białej przekształcana jest w organizmie w kwas salicylowy, który działa przeciwbólowo, przeciwgorączkowo i przeciwzapalnie. Mimo, że zioło to działa wolniej niż kwas acetylosalicylowy, skutki jego działania utrzymują się dłużej i wywołuje ono mniej działań niepożądanych. Przede wszystkim jego stosowanie nie wywołuje krwawień z żołądka, które są najgroźniejszym działaniem ubocznym kwasu acetylosalicylowego.
Wierzba biała – zastosowanie
Kora wierzby białej znalazła zastosowanie jako skuteczny środek przeciwbólowy mięśni oraz głowy. Ponadto wykorzystuje się go do łagodzenia przewlekłego bólu np. pleców i karku. W przypadku zapalenia stawów, a zwłaszcza kręgosłupa, bioder i kolan, zmniejsza obrzęk, stan zapalny, a także poprawia ruchomość stawów. Surowiec łagodzi także bóle miesiączkowe. Salicyna hamuje również działanie prozapalnych prostaglandyn.
Dostępna w formie:
herbatki z wysuszonej kory
kapsułek
tabletek
proszku
nalewki
Skutki uboczne:
Surowiec zażywany w zalecanych dawkach, rzadko wywołuje skutki uboczne. Większe dawki mogą jednak powodować takie zaburzenia jak: nieżyt żołądka, nudności, dzwonienie w uszach. Są to zresztą działania niepożądane, podobne do tych, które wiążą się z przedawkowaniem kwasu acetylosalicylowego.
Ciekawostka:
Amerykańscy Indianie oraz osadnicy twierdzili, że powinno się żuć gałązki wierzbowe do momentu aż „zacznie dzwonić w uszach”. Obecnie wiadomo, że dzwonienie w uszach to objaw przedawkowania tego zioła.
Zapalony zielarz i miłośniki natury. Zainspirowany złożonością i bogactwem natury, poświęcił swoje życie odkrywaniu i naukowemu badaniu roślin leczniczych. Pasja do roślin i głębokie zrozumienie ich leczniczych właściwości przekłada się na unikalne, holistyczne podejście do zdrowia i wellness.